น้องออมสิน เหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิด จากการสำลักน้ำเพียงครั้งเดียว‏

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ที่เกิดกับเพื่อนของเพื่อนเราอีกที
เพื่อน เราโทรมาเล่า แล้วก็เอาไปเขียนลงไดของเค้า
เราเลยขอคัดลอกมาลงให้อ่านบาง ส่วนที่นี่อีกทีนึง
เพื่อนเป็นอุทาหรณ์ให้คุณพ่อคุณแม่ทุกๆ ท่านค่ะ

ต่อ ไปนี้เป็นข้อความที่เราคัดลอกมาค่ะwhiterose

คือเราได้มีโอกาสรู้จัก รุ่นพี่ที่ทำงานของพี่xxx
พี่ คนนี้เป้นคนนิสัยดีแต่เป็นคนรักการทำงาน มาก และด้วยการทำงานที่ต้องบินไปมา
ไม่ แน่นอนทำให้ไม่ค่อยมีเวลาให้ครอบ ครัวมากนัก
ปีนี้ลุกชายคนเดียวของพี่ เค้า คือน้องออม เพิ่งจะสอบเข้าโรงเรียนชื่อดังที่หลายๆคนอยาก
เข้าในแถบ ชลบุรีได้ เลยขอพ่อว่า เออ...ขอไป ตปทได้ไหม
แต่เวลาของคุณพ่อก็ไม่มี เลยเชียว ตารางเต็มไปหมดเลยขอผลัดไปปีหน้าแล้วกันนะ

น้องออมก็เลย ต้องอยู่บ้าน ช่วงปิดเทอม พร้อมกับญาติๆเมื่อต้นเดือนเมย.ญาติๆของน้องออม
อยาก ไป เที่ยว ทะเลกรุงเทพเลยตกลงใจมาเที่ยวที่ละเลกรุงเทพ
และเป้นจุดเริ่ม ต้น ของเหตุการณ์นี้

whiteroseวันนั้น น้องออมเล่นน้ำกับญาติๆอย่างมีความสุข
ในสวนน้ำขนาด ใหญ่ที่พูดกันตรงๆว่า ไม่มีการรักษาความสะอาดเลย
คนมาตำส้มตำมาปิ้งย่าง มา สารพัดจะมาน่ะ
ด้วย ความที่เป้นดช.ร่างกายแข็งแรงร่าเริงก็เล่นโดยไม่คิดอะไร
และค่อนข้างโลด โผนจนน้องเกิดการสำลักน้ำ แต่ก็เป้นเหตุการณ์ปรกติ
ที่เด็กเล่นน้ำจะ สำลักน้ำ ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีจนกระทั่งคืนนั้น

น้องออมมี อาการตัวร้อน และปวดหัว จนเช้าได้มีการทานยาลดไข้ตามปรกติและเช้ดตัว
คุณ แม่ได้พาน้อง ออมไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาลภูมิพล
เพราะคิดว่าเป้นไข้ทั่วๆ ไป ครั้งแรกที่ไปคุณหมอตรวจไม่พบอาการอะไรจึง
ให้ยาตามปรกติแล้วกลับมา บ้าน น้องออมกลับมาบ้าน
และทานข้าวทานยาและนอนหลับไปตอน 1ทุ่ม
ก่อน นอน น้องออมบอกกับคุณแม่ว่า เดี๋ยวหายแล้วกลับบ้านเรานะแม่
(น้องออมมา เที่ยว และพักที่บ้านญาติแถวดอนเมือง)
ใครจะรู้ว่านั่นคือ คำพูดสุดท้ายก่อน ที่น้องออมจะหลับไปอย่างไม่มีวันกลับ

เช้าวัน นั้นคุณแม่น้องออม มาปลุกตามปรกติแต่ลูกชายที่รักกลับนอนนิ่งไม่ยอมตื่น
ไม่ แม้แต่ขยับ เปลือกตาอะไรเลยจึงได้นำสงโรงพยาบาลภูมิพลอีกครั้ง
และครั้ง นี้พบว่าน้อง ออมมป่วยเป้นไข้สมองอักเสบ
หัวใจของคนเป้นแม่เจ็บปวด หัวมึนหมุนไปหมด
ญาติ ก็ทำอะไรไม่ถุกจึงได้โทรติดต่อคุณพ่อน้องออมซึ่งก็ติดภารกิจกว่าจะบินกลับก็ อีก 2วัน
ได้แต่ร้องไห้ร้องไห้และร้องไห้
และส่งข่าวคราวถึงรุ่นน้อง พองเพื่อนทุกๆคน ซึ่ง 1ในนั้นคือพี่xxxและตัวเราด้วย

ทุกคนรุดไป เยี่ยมน้องออม ภาพที่เห้น คือเด็กชายที่เคยวิ่งเล่นร่าเริงสมวัยกลับนอนนิ่ง
หน้า อกขยับ ขึ้นลงช้าๆ ตัวซีดขาว รอบตามีรอบดำคล้ำ
ปากแห้งแตก และมีผ้าพันไว้รอบหัว เพราะน้องออมมีอาการของสมองบวมเนื่งจาก
เชื้อร้าย ตัวนี้มันเข้าไปทำลาย มันเข้าไปไวมาก และกินสมองน้องไปเรื่อยๆ
สมอง น้องจะบวมๆต้องผ่าเปิดกระโหลกเพื่อให้สมองด้ขยายตัว
แล้วใจของแม่ที่ไหน จะทานทนได้
ที่ต้องเห้นลุกที่เรารักเลี้ยงดูมา ไม่เคยให้เจ็บปวดต้องมา
โดน หมอเอามีดผ่าลงไปนหัวน้อยๆที่เคยหนุนตักนอน หนูจะทนได้สักเท่าไร ลูกจะเจ็บมากไหม
ซ้ำร้าย ที่โรงพยาบาล ยังบอกว่าเครื่องวัดความดันสมอง
ที่ คอยจับเวลาดุในแต่ละชั่วโมง แต่ละวินาที ว่าสมองน้องออม เกิดอะไรขึ้น
ซึ่ง ก็คือการจับดุนาทีชีวิตนาทีต่อนาทีนั่นเอง ของโรงพยาบาลนั้นมีแค่เครื่องเดียว

เครื่องเดียววววว....และ ถ้ามีคนป่วยเข้ามา
ก็ต้องถอดไอ้เครื่องนี้เพื่อไปเสียบคนอื่นแล้วลุกแม่ ล่ะ...จะเป้นยังงัย
เราทุกคนได้โทรติดต่อญาติๆ ที่ทำงานด้านโรงพยาบาลจนเราพบว่า (..อันนี้จำเลยนะคะ)
ว่าเครื่องมือที่ ว่าเนี่ย มีที่โรงพยาบาลเด็ก เท่านั้น
โรงพยาบาลเอกชนยังต้องมาเช่าจาก โรงพยาบาลเด็กไปเลย ตอนนี้
การรักษาเด็กที่โรงพยาบาลเด็กทันสมัยและดี ที่สุด (ในเคสหนัก)
มากกว่าโรงพยาบาลเอกชนทุกโรงเลยก้ว่าได้

แต่ ไม่สามารถพาน้องย้ายไป ได้เนื่องจากน้องได้ทำการผ่าสมองที่นี่แล้ว
โอกาส เสี่ยงที่จะเสียชีวิต มันมากเกินไป และได้ความรู้ใหม่จากคุณหมอด้วยว่า
เด็ก คนไข้ที่เป้นไข้ สมองอักเสบนี่มากทีเดียวที่โรงพยาบาลเด็ก และมาจาก
ที่ สวนน้ำแห่งนี้ ไม่น้อยกว่า 10ราย และเคสคล้ายกันคือ
ไปเล่นน้ำที่นี่แล้ว เกิดติดเชื้อมา จากการสำลักน้ำ
จริงๆการติดเชื้อนี้เกิดได้หลายสาเหตุ แต่จากการสำลักน้ำนี่มากที่สุด
แต่ก้นะเด็กกับน้ำนี่ขาดกันไม่ได้ คุณหมอบอกว่าถ้าเลือกได้ให้เลือกสระน้ำเกลือ
เพราะจะมีความสะอาดกว่า ถึงจะไม่100%ก็เถอะ หากสระธรรมดา
ยิ่งสระตามโรงแรมที่พักใหญ่ๆ ยิ่งมีโอกาสเสี่ยงสูง
(พูดถึงสระใหญ่ ในสมองxxxxพุ้งปรี๊ดถึงโรงแรมดังไฮโซเลยนะเนี่ยแอบคิดแบบชั่วๆ
ให้ลูกคน รวยๆดังๆโดนมั่งจะได้ตื่นตัวกันสักที เพราะจะเอาอะไรมาประกันว่าลุกคนมีเงินมันจะไม่มีเชื้อโรคหึ ดูเป็นความคิดที่เลวเลยล่ะหึหึบอกแล้วหฤไม่ได้ดีไปทุกอย่างหรอก)

ต่อ ให้มีเครื่องบำบัดแต่ มันก็น้ำเก่านั่นเอง
มันไม่ได้ฆ่าเชื้อโรคยิ่งที่ ไหนกลิ่นคลอรีนเข้มๆ นี่ทำใจไว้ได้เลย
พยายามอย่าให้เด็กสำลักน้ำ
เป้ นสำคัญ วัคซีนที่เราทุกคนไปฮีดๆกันน่ะ กันได้แค่ 50%เท่านั้น

และที่ สำคัญที่สุดคือ เชื้อนี่มีในทุกที่ทุกแห่งและทุกเวลา
ไม่สามารถบอกได้ว่า จะเกิดตอนไหน จริงๆ ปะเหมาะเคราะห์ร้าย
เกิดมาจ๊ะตอนลูกเราไม่เต็มร้อย ก็เป้นแบบน้องออม

คุณแม่จึงต้อง ให้น้องออมอยู่ที่โรงพยาบาลภูมิพลต่อไป
ต้องนั่งมองลูกชายตัวน้อยที่ หลับไหล
ผ่านกระจกต้องคอยหวังว่าจะไม่มีใครมาแบ่งเครื่องนี้จากน้องออม ไปใช้
และภาวนาว่าลูกชายจะตื่น และกลับบ้าน พร้อมกับแม่คนนี้ นาทีต่อนาทีที่เฝ้าภาวนา
จากนั้นคุณพ่อของน้องออมกลับมา
คุณพ่อน้อง ออมเป้นผู้ชายร่างใหญ่ที่ปล่อยโอร้องไห้แบบไม่อายใคร
ในนาทีที่รู้ว่า ไม่มีอะไรสามารถช่วยลูกชายได้นอกจาก ปาฏิหาร์ย
ถ้าปลดเครื่องช่วยหายใจ นั่นคือ ดวงใจดวงน้อยของพ่อก็จะจากไปไม่มีวันกลับ
งานการทีท่มเททำไปไม่ มีประโยชน์อะไรในตอนนี้

ทุกคนยื้อน้องออมสุดชีวิต ในทุกวีถีทางที่จะทำได้

ถ้า ตายแทนได้พี่ทำไปแล้ว

คำพูด จากปากคุณพ่อคุณ แม่น้องออม

และ

สุดท้ายน้องก็จากไปเวลา ตีสองT^T

รวดเร็วมากเชื้อร้ายนี้ ใช้เวลาเพียง 5วัน
คร่า ชีวิตเด็กน้อยอายุ10ปี ก่อนที่สมหายใจสุดท้ายจะหลุดลอยไปจากร่างอันเป้นสุดที่รัก
คุณแม่น้องออม ร้องไห้ราวกับจะขาดใจ
ร้องจนเป้นลมฟื้นขึ้นมาก็ร้องใหม่ ร้องจนแทบขาดใจ
ส่วน คุณพ่อ ไม่มีน้ำตาเพราะมันตกในไปหมดแล้ว
มันไหลตก อยู่ในใจอย่างเจ็บปวด สวมกอดร่างน้อยๆที่เคยวิ่งเล่นที่เคยพูดคุย
ที่ เป็นแก้วตาดวงใจ และจูบเบาๆที่หน้าผากและบอกกับน้องออมว่า
แม่+พ่อรัก หนูนะลุก.. และนั่งดูหัวใจค่อยๆลด ค่อยๆลด ไปทีละกราฟ
สิ่งที่ใจหายที่ สุดคือไม่มีแม้แต่บอกลาสักคำเดียว
ไม่มีใครคิดว่าการหลับตอน 1ทุ่มตอนนั้นจะเป้นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นน้องออมหายใจ
ไม่มีลางบอกเหตุ ไม่มีอะไรเลย ....

RIP น้องออมสิน

เราได้ไปร่วมงาน ศพของน้อง ที่สัตหีบเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา
บรรยากาศเศร้าสลดไปหมด เราไม่สามารถไปรดน้ำน้องได้
กลัวจะร้องไห้ แล้วจะยิ่งทำให้บรรยากาศแย่ไปกันใหญ่
ได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของคุณแม่ น้องออมยิ่งนาทีที่เอาใส่โลงนะ

เสียงเหมือนจะขาด ใจ.............. เราได้มีโอกาสเข้าไปคุยกับพี่เค้าก่อนกลับหลังสวดเสร็จ
พี่ เค้าทำเอาเราน้ำตาแตกจนได้ กับการที่พี่เค้า
เดินไปเคาะที่โลงน้องออม แล้วบอกว่า

หนูได้กลับบ้านแล้ว. ลูกจ๋า กลับบ้านเราเถอะนะลูก ... ...

RIP น้องออมสิน

หลับให้สบายนะหลานน้า....

และ ทุกคน.....เสียใจ จนถึงทุกวันนี้

whiterose

เราไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับสวนน้ำแห่งนี้ แต่เราไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดกับใคร
รบกวนคุณพ่อคุณแม่ทุกๆ ท่าน ช่วยกันบอกๆ ต่อกันเยอะๆ นะคะ

ข้อแก้ไขข้อมูลส่วนตัว และไดส่วนตัวออกก่อนนะคะ
เกรงว่าจะไปกระทบกระเทือนหลายฝ่ายค่ะ
ต้องขอ อภัยด้วยค่ะ จากคุณ : VOCALIST

From: Angel Khantanat
Date: Thu, 13 May 2010 15:34:15 +0700
To: ; ; ; c_chaiya24@yahoo.co.th; cyan wyachai; ; jim moonman; ; ; MuayLak Love Love; ; ; ; pagunman@yahoo.com; popup2508@yahoo.com; por; p-rat; PÙMMÄ®ïÑ waichai; ; Somjintana Waichai; ; Yothin Vaichai; ธนาวิทย์ ศรีวรรณ; น้องเฟิร์น; พี่เขียด; พี่โจ; พี่น้อง; พี่ป็อบ; พี่เหว่า; พี่เอื้อย; ลุงวัฒน์; สหพล ไวยฉาย; วิภานันท์ โอฐลี
Subject: FW: กระทู้ เตือนใจ RI P น้องออมส ิน เหตุการ ณ์ที่ไม่น่ าจะเกิด จา กการสำลักน ้ำเพียงครั ้งเดียว